Momenteel wordt paniekstoornis gediagnosticeerd als voorkomend met of zonder agorafobie. Het is ook mogelijk om gediagnosticeerd te worden met agorafobie zonder een geschiedenis van paniekstoornis. Artsen en andere aanbieders van geestelijke gezondheidszorg gebruiken de criteria die zijn uiteengezet in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders ( DSM ) om te bepalen welke diagnose het meest geschikt is.
Hieronder vindt u informatie rechtstreeks van de DSM, inclusief diagnostische criteria, kenmerken, prevalentie en behandelingsopties voor agorafobie. Deze informatie behandelt vijf veelgestelde veelgestelde vragen over agorafobie die u moet weten.
Wat is agorafobie?
Agorafobie wordt gedefinieerd als een angst voor een paniekaanval in een situatie waarin het een uitdaging of een gênante vlucht zou zijn. Deze angst leidt vaak tot aanhoudend vermijdingsgedrag , waarbij de persoon wegblijft van veel plaatsen en situaties waarin zij vrezen dat paniek kan optreden. Enkele veel voorkomende omstandigheden zijn bijvoorbeeld autorijden, comfortabel thuis blijven, winkelen in een winkelcentrum, per vliegtuig reizen of gewoon in een drukke omgeving zijn.
Vanwege dit vermijdingsgedrag kan het leven van een persoon met agorafobie zeer beperkend en isolerend worden. Agorafobie kan het persoonlijke en professionele leven van een persoon enorm beïnvloeden.
Verhoogde angsten en vermijdingsgedrag kunnen het bijvoorbeeld voor een persoon met agorafobie moeilijk maken om voor werk te reizen of om met familie en vrienden te bezoeken. Zelfs kleine taken, zoals naar de winkel gaan, kunnen heel moeilijk worden. Angst en ontwijking kunnen zo ernstig worden dat de agorafobische persoon zich afgezonderd voelt voor zijn eigen huis.
Hoe onderscheidt agorafobie zich van andere fobieën?
Het vermijdingsgedrag dat aanwezig is in agorafobie verschilt van de diagnostische criteria van een specifieke fobie . Een persoon met agorafobie kan bijvoorbeeld vermijden om per vliegtuig te reizen vanwege de angst voor een paniekaanval op een vliegtuig en niet noodzakelijk vanwege aerofobie of vliegangst. Evenzo kan een agorafobie menigten vermijden, uit vrees voor de schaamte van het hebben van een paniekaanval voor veel mensen. Zo'n angst is niet hetzelfde als een sociale fobie , een afzonderlijke psychische aandoening die angst met zich meebrengt dat anderen negatief worden beoordeeld.
Kan er agorafobie optreden zonder paniekstoornis?
Hoewel zeldzaam, is het mogelijk om gediagnosticeerd te worden met agorafobie zonder een geschiedenis van paniekstoornis te hebben. Wanneer dit gebeurt, heeft de persoon nog steeds de angst vast te zitten in een situatie waarin ontsnapping moeilijk of vernederend zou zijn. Ze zijn echter niet bang voor volledige paniekaanvallen. In plaats daarvan zijn ze bang voor het hebben van enkele van de angstaanjagende fysieke symptomen van paniek en angst of andere intense fysieke problemen, zoals braken of het hebben van een ernstige migraine. De persoon kan bijvoorbeeld bang zijn dat hij of zij de controle over hun blaas in het openbaar verliest of flauwvalt zonder dat er hulp beschikbaar is.
Wat is de prevalentie van agorafobie?
Ongeveer een derde tot de helft van degenen met paniekstoornis zal ook agorafobie ontwikkelen. Het National Institute of Mental Health (NIMH) meldt dat agorafobie in een bepaald jaar voorkomt bij ongeveer 0,8% van de volwassenen in de Amerikaanse bevolking. Deze aandoening ontwikkelt zich meestal op volwassen leeftijd. Echter, agorafobie kan eerder in de puberteit ontstaan.
Wat zijn de behandelingsmogelijkheden voor agorafobie?
Als een persoon agorafobie ontwikkelt met paniekstoornis, beginnen de symptomen meestal binnen het eerste jaar dat de persoon terugkerende en aanhoudende paniekaanvallen begint.
Agorafobie kan erger worden als het niet wordt behandeld. Voor de beste resultaten bij het behandelen van agorafobie en panieksymptomen, is het belangrijk om naar behandeling te zoeken zodra de symptomen zich voordoen.
Behandelingsopties omvatten meestal een combinatie van zowel medicatie als psychotherapie . Het behandelingsproces kan enige systematische desensitisatie omvatten, waarbij de agorafobische persoon geleidelijk aan vermoede situaties confronteert. Vaak zal de persoon het beter doen als hij zijn angsten onder ogen ziet als hij vergezeld wordt door een vertrouwde vriend.
Door de steun van familie en vrienden en professionele hulp, kan een persoon die worstelt met agorafobie beginnen met het beheren van hun toestand. Door medicatie en psychotherapie kan een persoon met agorafobie verwachten dat hij uiteindelijk minder paniekaanvallen zal ervaren, minder vermijdingsgedragingen en een terugkeer naar een meer onafhankelijk en actief leven.
Bron:
American Psychiatric Association. "Diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen, 4de uitgave, tekstherziening" 2000 Washington, DC: Author.