Noodtolerantie is het vermogen om emotionele stress te weerstaan
Lage distress-tolerantie bij posttraumatische stressstoornis is vrij gebruikelijk. Noodtolerantie wordt gedefinieerd als het feitelijke of gepercipieerde vermogen om emotioneel leed te weerstaan. Distress-tolerantie is een belangrijk vermogen om te hebben. In een aantal onderzoeken is echter gebleken dat mensen met PTSS worstelen met lage distress-tolerantie.
Dit is niet verwonderlijk, aangezien mensen met PTSS vaak zeer intense negatieve emoties ervaren, zoals schaamte , angst, woede , angst, schuldgevoel en verdriet .
Intense emoties kunnen erg moeilijk en beangstigend zijn om te ervaren. Hoe sterker emoties zijn, hoe moeilijker het is om ze te beheren. Bovendien, wanneer emoties sterk zijn, kan het moeilijk zijn om vast te stellen welke specifieke emoties je ervaart. Hierdoor kunnen emoties angstaanjagender, onvoorspelbaarder en onbeheerst aanvoelen.
Dientengevolge leiden diknegatieve negatieve emotionele ervaringen mensen met PTSS vaak ertoe ongezond gedrag te vertonen dat hen helpt om onmiddellijk verlichting te krijgen van deze emoties, zoals opzettelijke zelfbeschadiging , eetaanvallen , drugsgebruik of ander impulsief gedrag . Hoewel dit gedrag een directe opluchting kan veroorzaken, is het van korte duur en komt de nood vaak nog sterker terug.
Gelukkig zijn er manieren waarop je je tolerantie voor leed kunt vergroten.
Verbetering van distresstolerantie
Er zijn een aantal verschillende manieren om uw distress-tolerantie te verbeteren. Ten eerste, hoe meer je in staat bent om contact te maken met je emoties , deze te accepteren en te begrijpen , hoe minder angstaanjagend ze lijken.
Er zijn een aantal copingvaardigheden die hierbij kunnen helpen, zoals journaling , mindfulness van emoties en exposure . Daarnaast kunnen leervaardigheden gericht op het verminderen van negatieve reacties en evaluaties van je emoties (ook secundaire emoties genoemd ) ervoor zorgen dat emoties minder intens en verontrustend aanvoelen.
Door deze vaardigheden te gebruiken, voel je je misschien minder als je onmiddellijke verlichting van je emoties nodig hebt.
Het kan ook nuttig zijn om uw emoties te controleren, zodat u een beter idee hebt van wat bepaalde emoties oproept. Dit kan ervoor zorgen dat emoties meer voorspelbaar aanvoelen. Door te weten welke soorten dingen je emoties activeren, kun je ook vooruit plannen om op een gezonde manier met emoties om te gaan. Afleiding is een andere strategie die kan helpen "de rand af te halen" van intense emotionele ervaringen. Afleiding is een bijzonder nuttige strategie wanneer u zich in een situatie bevindt waarin u geen andere gezonde copingstrategieën kunt toepassen, zoals op het werk of op school.
Distress Tolerance verhogen
Bepaalde behandelingen blijken de distress-tolerantie te vergroten. Dialectische gedragstherapie (oftewel DBT) biedt u een aantal verschillende vaardigheden die direct gericht zijn op het vergroten van distress-tolerantie. Daarnaast is gebleken dat interoceptieve blootstelling behulpzaam is bij het verhogen van de tolerantie voor interne sensaties (bijvoorbeeld verhoogde hartslag, spierspanning) die vaak gepaard gaan met intense emotionele ervaringen.
Het vergroten van je tolerantie voor emoties kan een lang en moeilijk proces zijn. In eerste instantie kan het heel stressvol zijn om in contact te komen met je emoties.
Hoe meer u echter in staat bent om dit te doen, hoe gemakkelijker het wordt. Noodtolerantie is als een spier. Hoe meer je eraan werkt, des te sterker je vermogen om verdriet te verdragen. Als u begint te werken aan het vergroten van uw distress-tolerantie, kan het nuttig zijn om contact op te nemen met vrienden en familie voor ondersteuning of om samen te werken met een therapeut. Dit kan het proces veiliger en minder verontrustend maken. Er zijn een aantal websites beschikbaar die u kunnen helpen bij het vinden van een therapeut bij u in de buurt.
Referentie:
Vujanovic, AA, Bernstein, A., & Litz, BT (2011). Traumatische stress. In MJZvolensky, A. Bernstein, & AA Vujanovic (Eds.), Distress Tolerance: Theorie, Onderzoek en Klinische toepassingen (pp. 126-148). New York: Guilford Press.