Verken een van Freuds meest controversiële maar duurzame concepten
Het Oedipal-complex, ook wel het Oedipus-complex genoemd, is een term die Sigmund Freud in zijn theorie van psychoseksuele ontwikkelingsstadia gebruikt om het verlangen van een kind naar zijn of haar ouder en jaloersheid van het andere geslacht en woede tegenover zijn of haar zelfde persoon te beschrijven. -sex ouder. In wezen, voelt een jongen dat hij concurreert met zijn vader voor het bezit van zijn moeder, terwijl een meisje voelt dat ze concurreert met haar moeder voor de gevoelens van haar vader.
Volgens Freud beschouwen kinderen hun ouder van hetzelfde geslacht als een rivaal voor de attenties en affecties van de tegenovergestelde sekse.
The Origins of the Oedipal Complex
Freud stelde eerst het concept van het Oedipal-complex voor in zijn boek The Interpretation of Dreams uit 1899, hoewel hij tot 1910 formeel niet begon met het gebruik van de term Oedipus-complex. Het concept werd steeds belangrijker omdat hij zijn concept van psychoseksuele ontwikkeling bleef ontwikkelen.
Waar krijgt de term zijn naam precies? Freud noemde het complex naar het personage in Sophocles ' Oedipus Rex die per ongeluk zijn vader vermoordt en met zijn moeder trouwt. In de Griekse mythe wordt Oedipus bij de geboorte verlaten en weet dus niet wie zijn ouders zijn. Pas nadat hij zijn vader had vermoord en zijn moeder had getrouwd, leerde hij hun ware identiteit kennen.
Hoe werkt het Oedipus-complex?
In de psychoanalytische theorie verwijst het Oedipus-complex naar het verlangen van het kind naar seksuele betrokkenheid bij de ouder van het andere geslacht, met name de erotische aandacht van een jongen voor zijn moeder.
Dit verlangen wordt door repressie buiten het bewustzijn gehouden, maar Freud geloofde dat het nog steeds invloed had op het gedrag van een kind en een rol speelde in de ontwikkeling.
Freud suggereerde dat het Oedipus-complex een belangrijke rol speelde in de fallische fase van psychoseksuele ontwikkeling. Hij geloofde ook dat succesvolle afronding van deze fase betrof het identificeren met de ouder van hetzelfde geslacht die uiteindelijk zou leiden tot het ontwikkelen van een volwassen seksuele identiteit.
Volgens Freud wil de jongen zijn moeder bezitten en zijn vader vervangen, die het kind ziet als een rivaal voor de genegenheid van de moeder.
Het oedipale complex komt voor in de fallische fase van psychoseksuele ontwikkeling tussen de leeftijd van drie en vijf jaar. Het fallische stadium dient als een belangrijk punt in het vormen van seksuele identiteit. Tijdens deze ontwikkelingsfase stelde de Freud voor dat het kind seksuele aantrekking ontwikkelt tegen zijn of haar ouder en vijandigheid tegenover het andere geslacht ten opzichte van de ouder van hetzelfde geslacht.
Tekenen van het Oedipus-complex
Dus wat zijn enkele van de tekenen van het oedipale complex? Freud suggereerde dat er een aantal gedragingen zijn waar kinderen mee bezig zijn die feitelijk een gevolg zijn van dit complex. Sommige gedragsuitingen van het complex kunnen betrekking hebben op een jongen die bezitterigheid van zijn moeder uitdraagt en zijn vader vertelt om zijn moeder niet te knuffelen of te kussen. Kleine meisjes van deze leeftijd kunnen verklaren dat ze van plan zijn met hun vader te trouwen als ze opgroeien.
Het Electra-complex
De analoge fase voor meisjes staat bekend als het Electra-complex waarin meisjes verlangen naar hun vaders voelen en jaloezie jegens hun moeders. De term Electra-complex werd geïntroduceerd door Carl Jung om te beschrijven hoe dit complex zich manifesteert in meisjes.
Freud geloofde echter dat de term Oedipus-complex zowel jongens als meisjes bedoelde, hoewel hij geloofde dat elk geslacht het anders ervaart.
Freud suggereerde ook dat wanneer meisjes ontdekken dat ze geen penis hebben, ze penisnijd en wrok jegens hun moeder ontwikkelen omdat ze 'haar de wereld in sturen die zo onvoldoende is uitgerust'. Uiteindelijk maakt deze wrok plaats voor identificatie met haar moeder en het proces van het internaliseren van de kenmerken en kenmerken van haar ouder van hetzelfde geslacht.
Het waren Freuds opvattingen over vrouwelijke seksualiteit die misschien zijn meest zwaar bekritiseerd werden. De psychoanalyticus Karen Horney weerlegde Freuds concept van penisnijd en stelde in plaats daarvan voor dat mannen womb-afgunst ervaren vanwege hun onvermogen om kinderen te baren.
Freud zelf gaf toe dat zijn begrip van vrouwen misschien minder dan volledig werd beseft. "We weten minder over het seksuele leven van kleine meisjes dan over jongens," legde hij uit. "Maar we hoeven ons niet voor dit onderscheid te schamen, het seksuele leven van volwassen vrouwen is tenslotte een 'duister continent' voor de psychologie. '
Hoe is het Oedipus-complex opgelost?
In elke fase in Freuds theorie van psychoseksuele ontwikkeling, worden kinderen geconfronteerd met een ontwikkelingsconflict dat moet worden opgelost om een gezonde volwassen persoonlijkheid te vormen. Om zich te ontwikkelen tot een succesvolle volwassene met een gezonde identiteit, moet het kind zich identificeren met de ouder van hetzelfde geslacht om het conflict in de fallische fase op te lossen.
Dus hoe gaat het kind om met het oplossen van het Oedipus-complex? Freud suggereerde dat terwijl het oer- id de vader wil elimineren, het meer realistische ego weet dat de vader veel sterker is. Het ID, zoals je je misschien herinnert, is de primaire bron van energie die ernaar streeft onmiddellijk alle onbewuste driften te bevredigen. Het ego is het deel van persoonlijkheid dat naar voren komt om te bemiddelen tussen de driften van de id en de eisen van de realiteit.
Volgens Freud ervaart de jongen vervolgens wat hij castratieangst noemt - een angst voor zowel letterlijke als figuratieve emasculatie. Freud geloofde dat als het kind zich bewust wordt van de fysieke verschillen tussen mannen en vrouwen, hij aanneemt dat de penis van het vrouwtje is verwijderd en dat zijn vader hem ook zal castreren als een straf voor het wensen van zijn moeder.
Om het conflict op te lossen, begint het afweermechanisme bekend als identificatie. Het is op dit punt dat het superego wordt gevormd. Het superego wordt een soort van innerlijke morele autoriteit, een verinnerlijking van de vaderfiguur die ernaar streeft de driften van de id te onderdrukken en het ego te laten handelen naar deze idealistische normen.
In The Ego and the Id verklaarde Freud dat het superego van het kind het karakter van de vader van het kind behoudt en dat de sterke gevoelens van het Oedipus-complex vervolgens worden onderdrukt. Externe invloeden zoals sociale normen, religieuze leerstellingen en andere culturele invloeden dragen bij aan de onderdrukking van het oedipale complex.
Het is hieruit dat het geweten van het kind naar voren komt, of zijn algemene gevoel van goed en kwaad. In sommige gevallen suggereerde Freud echter ook dat deze onderdrukte gevoelens ook zouden kunnen resulteren in een onbewust schuldgevoel. Hoewel deze schuld misschien niet openlijk wordt gevoeld, kan deze toch invloed hebben op de bewuste handelingen van het individu.
Wat als het Oedipus-complex niet is opgelost?
Dus wat gebeurt er als het Oedipus-complex niet met succes is opgelost? Net als wanneer conflicten in andere psychoseksuele fasen niet worden opgelost, kan een fixatie op dat moment in ontwikkeling ontstaan. Freud stelde voor dat jongens die niet omgaan met dit conflict, 'moedergefixeerd' worden, terwijl meisjes 'door de vader gefixeerd' worden. Als volwassenen zullen deze individuen romantische partners zoeken die lijken op hun ouders van het andere geslacht.
> Bronnen:
> Freud, S. De ontbinding van het Oedipus-complex. Standaard editie. 1924; 19: 172-179.
> Freud, S. The Question of Lay Analysis, Standard Edition. 1926; 20: 183-250.
> Freud, S. An Outline of Psychoanalysis, James Strachey Trans. New York: Norton; 1940.
> Mitchen, SA & Black, M. Freud en Beyond: A History of Modern Psychoanalytic Thought. New York: basisboeken; 2016.
> Hockenbury, DH & Hockenbury, SE. Psychologie. New York: Worth Publishers; 2012.