Een crisis verwijst niet alleen naar een traumatische gebeurtenis of ervaring, maar naar het antwoord van een individu op de situatie. De gebeurtenissen die deze crisis teweegbrengen kunnen variëren van levenservaring, van ontwikkelingshindernissen (zoals door de puberteit gaan) tot natuurrampen tot de dood van een geliefde. Crisisbegeleiding is een interventie die individuen kan helpen omgaan met de crisis door hulp en ondersteuning te bieden.
De wortels van moderne crisis counseling dateren uit de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Voordien werden soldaten die significante psychologische reacties vertoonden op de ervaringen die ze hadden tijdens oorlog vaak gezien als zwak of zelfs ontrouw. Het werd echter al snel duidelijk dat soldaten die onmiddellijk een behandeling aangeboden kregen het veel beter deden dan hun onbehandelde tegenhangers.
Elementen van crisisbegeleiding
Crisisbegeleiding moet vrij kort zijn en over het algemeen een periode van niet langer dan een paar weken duren. Het is belangrijk op te merken dat crisisbegeleiding geen psychotherapie is . Crisisinterventie is gericht op het minimaliseren van de stress van het evenement, het bieden van emotionele steun en het verbeteren van de coping-strategieën van het individu in het hier en nu.
Net als psychotherapie, omvat crisis counseling beoordeling, planning en behandeling, maar de reikwijdte van is over het algemeen veel specifieker. Terwijl psychotherapie zich richt op een breed scala aan informatie en klantengeschiedenis, richt de crisisbeoordeling en -behandeling zich op de onmiddellijke situatie van de cliënt, waaronder factoren zoals veiligheid en onmiddellijke behoeften.
Hoewel er een aantal verschillende behandelingsmodellen zijn, zijn er een aantal gemeenschappelijke elementen die consistent zijn met de verschillende theorieën van crisisbegeleiding.
De situatie beoordelen
Het eerste deel van crisis counseling omvat het beoordelen van de huidige situatie van de cliënt. Dit betekent luisteren naar de klant, vragen stellen en bepalen wat het individu nodig heeft om effectief om te gaan met de crisis.
Gedurende deze periode moet de crisisbegeleidingsprovider het probleem definiëren en tegelijkertijd optreden als een bron van empathie , acceptatie en ondersteuning. Het is ook essentieel om de veiligheid van de klant te waarborgen, zowel fysiek als psychologisch.
Onderwijs
Mensen die een crisis doormaken, hebben informatie nodig over hun huidige toestand en de stappen die ze kunnen nemen om de schade te minimaliseren. Tijdens crisis counseling helpen psychiatrische hulpverleners de cliënt vaak te begrijpen dat zijn reacties normaal maar tijdelijk zijn. Hoewel de situatie voor de persoon die de crisis doormaakt even treurig en eindeloos kan lijken, is het doel om de cliënt te helpen zien dat hij of zij uiteindelijk weer normaal functioneert.
Ondersteuning bieden
Een van de belangrijkste elementen van crisis counseling is het bieden van ondersteuning, stabilisatie en middelen. Actief luisteren is van cruciaal belang, evenals onvoorwaardelijke acceptatie en geruststelling. Het aanbieden van dit soort niet-oordelende ondersteuning tijdens een crisis kan helpen om stress te verminderen en de coping te verbeteren. Tijdens de crisis kan het zeer gunstig zijn voor individuen om een korte afhankelijkheid van ondersteunende mensen te ontwikkelen. In tegenstelling tot ongezonde afhankelijkheden, helpen deze relaties het individu sterker en onafhankelijker te worden.
Coping-vaardigheden ontwikkelen
Naast het bieden van ondersteuning helpen crisis counselors ook cliënten bij het ontwikkelen van copingvaardigheden om de onmiddellijke crisis het hoofd te bieden. Dit kan inhouden dat de cliënt verschillende oplossingen voor het probleem moet onderzoeken, technieken voor stressvermindering moet toepassen en positief denken moet aanmoedigen. Dit proces gaat niet alleen over het aanleren van deze vaardigheden aan de klant; het gaat er ook om de klant te helpen een toezegging te doen om deze vaardigheden in de toekomst te blijven gebruiken.
Referenties
Hill, JR (1985). Zelfmoord voorspellen. Psychiatric Services, 46, 223-225.
Parad, HJ & Parad, LG (1999). Crisisinterventie: Boek 2. Ontario, Canada: Manticore-uitgevers.
Wiger, DE & Harowski, KJ (2003). Essenties van crisisbegeleiding en interventie. Hoboken, New Jersey: John Wiley & Sons.