Een nadere blik op de "Derde Kracht" in de psychologie
Humanistische psychologie is een perspectief dat de nadruk legt op het hele individu en benadrukt begrippen als vrije wil, zelfeffectiviteit en zelfactualisatie. In plaats van zich te concentreren op disfunctioneren, streeft de humanistische psychologie ernaar mensen te helpen hun potentieel te benutten en hun welzijn te maximaliseren.
Humanistische psychologie, ook vaak aangeduid als humanisme, ontstond in de jaren vijftig als een reactie op de psychoanalyse en het behaviorisme die destijds de psychologie domineerden.
De psychoanalyse was gericht op het begrijpen van de onbewuste motivaties die gedrag sturen, terwijl het behaviorisme de conditioneringsprocessen bestudeerde die gedrag produceren.
Humanistische denkers waren van mening dat zowel de psychoanalyse als het behaviorisme te pessimistisch waren, ofwel zich concentreerden op de meest tragische emoties of geen rekening hielden met de rol van persoonlijke keuze.
Het is echter niet nodig om deze drie stromingen te beschouwen als concurrerende elementen. Elke tak van de psychologie heeft bijgedragen aan ons begrip van de menselijke geest en gedrag. De humanistische psychologie heeft nog een dimensie toegevoegd die een meer holistische kijk op het individu vereist.
Wat is de belangrijkste focus van de humanistische psychologie?
Terwijl het zich ontwikkelde, concentreerde de humanistische psychologie zich op het potentieel van elk individu en benadrukte het belang van groei en zelfverwezenlijking . Het fundamentele geloof in de humanistische psychologie is dat mensen van nature goed zijn en dat mentale en sociale problemen het gevolg zijn van afwijkingen van deze natuurlijke neiging.
Humanisme suggereert ook dat mensen over persoonlijke middelen beschikken en dat ze gemotiveerd zijn om deze vrije wil te gebruiken om dingen na te streven die hen helpen hun volledige potentieel als mens te bereiken. Deze behoefte aan bevrediging en persoonlijke groei is een belangrijke motivatie voor al het gedrag. Mensen zijn voortdurend op zoek naar nieuwe manieren om te groeien, om beter te worden, om nieuwe dingen te leren en om psychologische groei en zelfactualisatie te ervaren.
Een korte geschiedenis van de humanistische psychologie
De vroege ontwikkeling van de humanistische psychologie werd sterk beïnvloed door de werken van enkele belangrijke theoretici, met name Abraham Maslow en Carl Rogers. Andere vooraanstaande humanistische denkers waren Rollo May en Erich Fromm.
In 1943 beschreef Maslow zijn hiërarchie van behoeften in 'A Theory of Human Motivation', gepubliceerd in Psychological Review. Later in de late jaren vijftig hielden Abraham Maslow en andere psychologen bijeenkomsten om te discussiëren over de ontwikkeling van een professionele organisatie die zich toelegde op een meer humanistische benadering van de psychologie. Ze waren het erover eens dat onderwerpen als zelfactualisatie, creativiteit, individualiteit en aanverwante onderwerpen de centrale thema's van deze nieuwe aanpak waren.
In 1951 publiceerde Carl Rogers Client-Centered Therapy , waarin zijn humanistische, klantgerichte benadering van therapie werd beschreven. In 1961 werd Journal of Humanistic Psychology opgericht.
In 1962 werd de American Association for Humanistic Psychology opgericht en in 1971 werd de humanistische psychologie een APA-divisie .
In 1962 publiceerde Maslow Toward a Psychology of Being , waarin hij de humanistische psychologie omschreef als de 'derde kracht' in de psychologie. De eerste en tweede krachten waren respectievelijk behaviorisme en psychoanalyse.
Welke invloed heeft de humanistische psychologie gehad?
De humanistische beweging had een enorme invloed op de loop van de psychologie en droeg nieuwe manieren van denken over geestelijke gezondheid bij. Het bood een nieuwe benadering om menselijk gedrag en motivaties te begrijpen en leidde tot de ontwikkeling van nieuwe technieken en benaderingen van psychotherapie .
Enkele van de belangrijkste ideeën en concepten die naar voren zijn gekomen als een resultaat van de humanistische beweging omvatten een nadruk op zaken zoals:
- Zelfconcept
- Hiërarchie van de behoeften
- Onvoorwaardelijke positieve waardering
- Vrije wil
- Klantgerichte therapie
- Zelf-actualisatie
- Volledig functionerende persoon
- Piekervaringen
Sterke punten en kritieken van de humanistische psychologie
Een van de belangrijkste sterke punten van de humanistische psychologie is dat het de nadruk legt op de rol van het individu.
Deze school van psychologie geeft mensen meer krediet bij het beheersen en bepalen van hun geestelijke gezondheidstoestand.
Het houdt ook rekening met milieu-invloeden. In plaats van ons alleen te concentreren op onze interne gedachten en verlangens, geeft de humanistische psychologie ook de invloed van de omgeving op onze ervaringen.
De humanistische psychologie heeft geholpen bij het verwijderen van een deel van het stigma dat aan therapie is gehecht en maakte het acceptabeler voor normale, gezonde individuen om hun mogelijkheden en potentieel te verkennen door middel van therapie.
Hoewel de humanistische psychologie therapie, onderwijs, gezondheidszorg en andere gebieden nog steeds beïnvloedt, was het niet zonder enige kritiek.
Humanistische psychologie wordt vaak als te subjectief gezien; het belang van individuele ervaring maakt het moeilijk om humanistische verschijnselen objectief te bestuderen en te meten. Hoe kunnen we objectief vertellen of iemand zelfactualiseert? Het antwoord is natuurlijk dat we dat niet kunnen. We kunnen alleen vertrouwen op de beoordeling van hun ervaring door het individu zelf.
Een andere belangrijke kritiek is dat observaties niet controleerbaar zijn; er is geen nauwkeurige manier om deze kwaliteiten te meten of te kwantificeren.
Een woord van
Tegenwoordig zijn de concepten die centraal staan in de humanistische psychologie te zien in vele disciplines, waaronder andere takken van psychologie, onderwijs, therapie, politieke bewegingen en andere gebieden. Transpersoonlijke psychologie en positieve psychologie bijvoorbeeld trekken beide sterk aan humanistische invloeden.
De doelen van de humanistische psychologie blijven vandaag even relevant als in de jaren 40 en 50 van de vorige eeuw. De humanistische psychologie streeft ernaar om individuen te empoweren, het welzijn te verbeteren, mensen te stimuleren hun potentieel te benutten en gemeenschappen over de hele wereld te verbeteren.
> Bronnen:
> Greening, T. Vijf fundamentele postulaten van de humanistische psychologie. Journal of Humanistic Psychology. 2006; 46 (3): 239-239. doi: 10.1177 / 002216780604600301
> Schneider, KJ, Pierson, JF, & Bugental, JFT. The Handbook of Humanistic Psychology: Theory, Research and Practice. Thousand Oaks: CA: SAGE Publications; 2015.