Groepstherapie is een vorm van psychotherapie waarbij een of meer therapeuten met meerdere personen tegelijkertijd werken. Dit type therapie is op grote schaal beschikbaar op verschillende locaties, waaronder privétherapeutische praktijken, ziekenhuizen, klinieken voor geestelijke gezondheidszorg en gemeenschapscentra. Groepstherapie wordt soms alleen gebruikt, maar het wordt ook vaak geïntegreerd in een uitgebreid behandelplan dat ook individuele therapie en medicatie omvat.
De principes van groepstherapie
In The Theory and Practice van Group Psychotherapy schetst Irvin D. Yalom de belangrijkste therapeutische principes die zijn afgeleid van zelfrapportages van personen die betrokken zijn geweest bij het proces van groepstherapie:
- De instillatie van hoop: de groep bevat leden in verschillende stadia van het behandelingsproces. Mensen zien die het hoofd bieden of herstellen, geeft hoop aan degenen aan het begin van het proces.
- Universaliteit: Deel uitmaken van een groep mensen die dezelfde ervaringen hebben, helpt mensen te zien dat wat ze doormaken universeel is en dat ze niet alleen zijn.
- Informatie verstrekken: groepsleden kunnen elkaar helpen door informatie te delen.
- Altruïsme : groepsleden kunnen hun sterke punten delen en anderen in de groep helpen, wat het zelfrespect en zelfvertrouwen kan vergroten.
- De correctieve recapitulatie van de primaire gezinsgroep: de therapiegroep lijkt in sommige opzichten op een familie. Binnen de groep kan elk lid onderzoeken hoe ervaringen uit de kindertijd bijdroegen aan persoonlijkheid en gedrag. Ze kunnen ook leren gedrag te vermijden dat in het echte leven destructief of onbehulpzaam is.
- Ontwikkeling van socialisatietechnieken: de groepsomgeving is een geweldige plek om nieuw gedrag te oefenen. De setting is veilig en ondersteunend, waardoor groepsleden kunnen experimenteren zonder faalangst.
- Imitatiegedrag: Individuen kunnen het gedrag van andere leden van de groep modelleren of het gedrag van de therapeut observeren en imiteren.
- Interpersoonlijk leren: door interactie met andere mensen en feedback ontvangen van de groep en de therapeut, kunnen leden van de groep meer inzicht in zichzelf krijgen.
- Groepscohesie: omdat de groep verenigd is in een gemeenschappelijk doel, krijgen leden een gevoel van verbondenheid en acceptatie.
- Catharsis : het delen van gevoelens en ervaringen met een groep mensen kan helpen pijn, schuld of stress te verlichten.
- Existentiële factoren: terwijl werken binnen een groep ondersteuning en begeleiding biedt, helpt groepstherapie het lid zich te realiseren dat zij verantwoordelijk zijn voor hun eigen leven, acties en keuzes.
Hoe werkt groepstherapie?
Groepen kunnen zo klein zijn als drie of vier personen, maar groepstherapiesessies hebben vaak betrekking op ongeveer zeven tot twaalf personen (hoewel het mogelijk is om meer deelnemers te hebben). De groep komt meestal een of twee keer per week samen voor een uur of twee.
Volgens auteur Oded Manor in The Handbook of Psychotherapy , is het minimale aantal groepstherapie-sessies meestal rond de zes, maar een volledig jaar van sessies komt vaker voor. Manor merkt ook op dat deze vergaderingen open of gesloten kunnen zijn. In open sessies zijn nieuwe deelnemers welkom om op elk moment deel te nemen. In een gesloten groep wordt slechts een kerngroep van leden uitgenodigd om deel te nemen.
Dus hoe ziet een typische groepstherapiesessie eruit? In veel gevallen zal de groep elkaar ontmoeten in een ruimte waar de stoelen in een grote cirkel zijn opgesteld, zodat elk lid elke andere persoon in de groep kan zien. Een sessie kan beginnen met leden van de groep die zichzelf voorstellen en delen waarom ze in groepstherapie zitten. Leden kunnen ook hun ervaringen en vorderingen delen sinds de vorige vergadering.
De precieze manier waarop de sessie wordt uitgevoerd, hangt grotendeels af van de doelen van de groep en de stijl van de therapeut. Sommige therapeuten kunnen een meer vrije vorm van dialoog aanmoedigen, waarbij elk lid deelneemt wat hij of zij nodig acht.
Andere therapeuten hebben in plaats daarvan een specifiek plan voor elke sessie dat mogelijk inhoudt dat cliënten nieuwe vaardigheden met andere leden van de groep oefenen.
Hoe effectief is groepstherapie?
Groepstherapie kan zeer effectief zijn, vooral in bepaalde situaties. Studies hebben aangetoond dat groepstherapie een effectieve behandelingskeuze kan zijn voor depressie en traumatische stress.
Een artikel gepubliceerd in de Monitor Psychologie van de Amerikaanse Psychologische Vereniging suggereert dat groepstherapie ook voldoet aan de werkzaamheidsnormen vastgesteld door de Society of Clinical Psychology (afdeling 12 van de APA) voor paniekstoornis, bipolaire stoornis, obsessief-compulsieve stoornis, sociale fobie en drugsmisbruik .
Redenen om groepstherapie te gebruiken
De belangrijkste voordelen van groepstherapie zijn onder meer:
- Groepstherapie stelt mensen in staat om de steun en aanmoediging van de andere leden van de groep te ontvangen. Mensen die deelnemen aan de groep kunnen zien dat anderen hetzelfde doormaken, waardoor ze zich minder alleen voelen.
- Groepsleden kunnen als rolmodel dienen voor andere leden van de groep. Door iemand te observeren die met succes een probleem aanpakt, kunnen andere leden van de groep zien dat er hoop is op herstel. Naarmate elke persoon vordert, kunnen ze op hun beurt als rolmodel en ondersteuningsfiguur voor anderen dienen. Dit kan helpen gevoelens van succes en prestaties te bevorderen.
- Groepstherapie is vaak erg betaalbaar. In plaats van zich te concentreren op slechts één cliënt tegelijk, kan de therapeut zijn of haar tijd besteden aan een veel grotere groep mensen.
- Groepstherapie biedt een veilige haven. De instelling stelt mensen in staat om gedragingen en acties te oefenen binnen de veiligheid en beveiliging van de groep.
- Door in een groep te werken, kan de therapeut uit eerste hand zien hoe elke persoon reageert op andere mensen en zich gedraagt in sociale situaties. Met behulp van deze informatie kan de therapeut waardevolle feedback geven aan elke cliënt.
bronnen:
Dies, RR (1993). Onderzoek naar groepspsychotherapie: overzicht en klinische toepassingen. In Anne Alonso & Hillel I. Swiller (red.), Groepstherapie in de klinische praktijk . Washington, DC: American Psychiatric Press.
Kanas, N (2005). Groepstherapie voor patiënten met chronische traumagerelateerde stressstoornissen. International Journal of Group Psychotherapy, 55 (1) , 161-6.
Paturel, A. (2012). Power in Numbers. Monitor over psychologie, 43 (10), 48. Teruggeplaatst van http://www.apa.org/monitor/2012/11/power.aspx.
Manor, O. (1994). Groepspsychotherapie. In Petrūska Clarkson & Michael Pokorny (Eds.), The Handbook of Psychotherapy. New York, NY: Routledge.
McDermut W et al. (2001) De werkzaamheid van groepspsychotherapie voor depressie: een meta-analyse en beoordeling van het empirisch onderzoek. Klinische psychologie: wetenschap en praktijk, 8 , 98-116.
Yalom, ID, & Lesczc, M. (2005). Theorie en praktijk van groepspsychotherapie. New York, NY: Basic Books.