Een verzwakkende symptomen van PTSS
Mensen die een trauma hebben meegemaakt, hebben goede redenen om het gevoel te hebben dat ze zich van een mogelijk gevaar bewust moeten zijn. Hypervigilantie is echter een overdreven staat van bewustzijn en is een van de hyperarousale symptomen van posttraumatische stressstoornis (PTSS).
Een persoon die hypervigilant is, is voortdurend gespannen en 'wacht'. Een persoon die dit PTSS-symptoom ervaart, zal gemotiveerd zijn om zich meer bewust te worden van zijn omgeving, soms zelfs regelmatig hun instellingen te scannen om mogelijke bronnen van bedreiging te identificeren.
Het is niet verrassend dat hypervigilantie kan leiden tot een aantal sociale, emotionele en fysieke problemen wanneer deze zich voordoen in een normale omgeving.
Wat zijn de symptomen van hypervigilantie?
Hypervigilantie gaat vaak gepaard met gedragsveranderingen, zoals altijd kiezen om in de verste hoek van een kamer te zitten om zich bewust te zijn van alle uitgangen. Op extreme niveaus kan hypervigilantie lijken op paranoia.
PTSS-patiënten met hypervigilantie leven in een langdurige staat van onveiligheid. Om te voorkomen dat de traumatische ervaring die ze hebben meegemaakt opnieuw gebeurt, raken ze in beslag genomen door het signaleren van potentiële bedreigingen. Dientengevolge, hypervigilant mensen schrikken gemakkelijk, waardoor het een slecht idee om te sluipen op een persoon die zich in een dergelijke staat bevindt. In een nieuwe of ongemakkelijke omgeving verkeren, kan de symptomen van hypervigilantie verergeren.
Mensen in een hypervigilante toestand ervaren ook fysieke symptomen. Het is typerend voor dergelijke personen om te beginnen met zweten wanneer ze zich in een omgeving bevinden die hen bang maakt of hen ongemakkelijk maakt.
Vaak versnelt hun hartslag en kunnen ze ook een oppervlakkige of snelle ademhaling ervaren.
Coping Mechanismen gebruikt door Hypervigilant People
Mensen die hypervigilantie ervaren, zitten er misschien niet alleen voor om in de hoeken van de kamer te zitten of te staan om op hun hoede te zijn, maar ze kunnen ook wapens bij zich dragen - geweren, messen, pepperspray - om zich opnieuw kwetsbaar te voelen voor een aanval.
Personen met hypervigilantie kunnen ook obsessieve-compulsieve gedragingen aannemen om met hun angsten om te gaan. Als ze toevallig hun oma's halsketting droegen toen ze een moordpoging overleefden, dan zouden ze kunnen weigeren de ketting af te doen of te geloven dat ze zullen sterven als ze de ketting te allen tijde niet dragen. Als ze in een lift worden aangevallen, kunnen ze vanaf dat moment alle liften vermijden.
Behandeling voor hypervigilantie
Ontspanningstechnieken blijken hypervigilanten te helpen. Deze technieken kunnen alles omvatten, van yoga tot ademhalingsoefeningen tot meditatie . Mindfulness-methoden kunnen ook helpen, omdat ze de geest op het hier en nu richten in plaats van in het verleden, waar hypervigilante mensen de neiging hebben om gefocust te zijn.
Wanneer moet u hulp vragen voor hypervigilantie
Als jij of iemand van wie je houdt, in zoverre hypervigilantie ervaart dat het de dagelijkse routines en relaties verstoort, is het misschien tijd om hulp te krijgen. Zoek een ondersteuningsgroep voor mensen die leven met PTSS of voor professionals in de geestelijke gezondheidszorg met ervaring in het behandelen van patiënten met PTSS.
Hoewel u misschien uw PTSS-diagnose en -symptomen voor sommige mensen geheim wilt houden, vindt u het wellicht nuttig om te delen wat u doormaakt met goede vrienden en familieleden die een bron van ondersteuning kunnen zijn.
Door uw diagnose te onthullen, kunnen ze beter begrijpen waarom u gedrag vertoont dat zij verwarrend of vreemd vinden. Bovendien hebben onderzoeken aangetoond dat mensen met PTSS die een goed ondersteuningssysteem hebben, hun symptomen waarschijnlijk beter beheersen of zelfs elimineren.
> Bronnen:
> Kimble, M. et al. De impact van hypervigilantie: bewijs voor een voorwaartse feedback-loop. J Angst Disord. 2014 mrt; 28 (2): 241-5.
> Administratie voor substantie en geestelijke gezondheidszorg. Trauma en stressgerelateerde aandoeningen. Web. 2017.