Apathie, Lethargie en Anhedonia

Vergelijkbare maar verschillende tekenen van bipolaire depressie

Toen mijn psychiater me vroeg om mijn gemoedstoestand te beschrijven, vertelde ik haar dat het een lage, stabiele toestand van lethargie was. Het woord 'lethargie' leek niet goed, maar ik kon geen meer geschikte term bedenken.

Terwijl we praatten, gebruikte ze het woord 'apathie'. Ik riep uit: "Dat is het! Dat is het woord waar ik naar op zoek was! Het is geen lethargie, het is apathie."

Deze twee termen - samen met 'anhedonia', wat betekent verlies van interesse in plezierige activiteiten - hebben enkele overeenkomsten in hun betekenis zoals gebruikt om symptomen van bipolaire depressieve episodes en klinische depressie te beschrijven.

Wat interessant is, zijn hun verschillen. Hier is een blik op elk woord.

Anhedonia

De wortelwoorden van anhedonia zijn het voorvoegsel an-, wat 'zonder' betekent, en de Griekse hedone, wat 'plezier' betekent. Het betekent dus dat je in een staat bent waarin je niet geniet van dingen die je normaal graag doet.

Hier zijn enkele voorbeelden:

Apathie

De oorsprong van dit woord is interessant. Het komt uit een vorm van hetzelfde voorvoegsel hierboven, a- betekent "zonder", en de Griekse pathos betekent "emotie, gevoel, lijden". Apathie werd dus oorspronkelijk gedefinieerd als vrijheid van lijden. Ergens in de 18e eeuw veranderde de betekenis in een gevoel van zijn zonder emotie of gevoel: onverschilligheid, vooral voor zaken die belangrijk of aantrekkelijk zijn. Het is breder van opzet dan anhedonia.

Voorbeelden van apathie bij depressie:

loomheid

Lethargie kan een staat van lichaam of geest zijn of beide. In beide gevallen is de kerncomponent traagheid of traagheid. Ongebruikelijk slaperig zijn of zich verdoofd voelen kan ook worden gedefinieerd als lethargie.

Voorbeelden van depressieve lethargie:

Een voorbeeld van alle drie symptomen:

Diane houdt van wandelen en wandelen in de beboste heuvels bij haar thuis. Bijna elk weekend plant ze een uitje, soms met vrienden of haar wandelclub, soms alleen. De frisse lucht, de geur van de bomen, de oefening, alle boeien van haar geest. Een nieuw parcours nemen om te zien waar het naartoe gaat, bevalt haar altijd.

Wanneer ze depressief wordt, stoppen de wandelingen en wandelingen. Ze is gewoon te moe of kan niet gestoord worden. Ze voelt zich traag en saai (lethargie) . De gedachte om te lopen is gewoon niet aantrekkelijk meer ( anhedonia ) .

Een weekend later verzint haar wandelclub om te helpen in het bos te zoeken naar een vermist kind. In haar normale gemoedstoestand zou Diane een voortrekkersrol spelen bij het zoeken, zodat het zich onvermoeibaar kan organiseren en werken totdat het kind is gevonden. Maar vandaag geeft ze niet eens iets om iets dat de meeste mensen als kritisch beschouwen (apathie) . Iemand anders zal het kind toch vinden. Ze blijft thuis en neemt niet eens de moeite om de zoekopdracht per telefoon op te volgen.