Augmentatietherapie is een strategie die wordt onderzocht als een manier om de kans op het verlichten van ocs-symptomen te verbeteren bij de behandeling van patiënten met ocs-medicatie. Augmentatietherapie omvat het gebruik van combinaties van geneesmiddelen in plaats van één OCD-medicatie voor maximaal effect. Augmentatiestrategieën kunnen vooral effectief zijn voor mensen die niet reageren op standaard OCD-medicatie.
Waarom Augmentatietherapie?
Als u OCD heeft , weet u misschien dat er verschillende behandelingen beschikbaar zijn. U kunt echter ook weten dat niet alle mensen op deze behandelingen reageren. Hoewel de introductie van selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's) zoals Luvox (Fluvoxamine), Prozac (Fluoxetine), Paxil (Paroxetine) en Zoloft (Sertraline) en tricyclische antidepressiva zoals Anafranil (Clomipramine) een enorme stap voorwaarts zijn geweest in de behandeling van OCD, 40% tot 60% van de mensen zal niet adequaat reageren op deze medicijnen. Net als in andere medische gebieden onderzoeken psychiaters nu of behandeling van OCD met een combinatie van medicijnen, in plaats van één medicijn, meer verlichting biedt, voor meer mensen.
Antipsychotische medicatie worden gebruikt om huidige behandelingen te verbeteren
Hoewel antidepressiva de standaard medische behandeling voor OCD zijn, is gesuggereerd dat het toevoegen van antipsychotica aan een behandelplan nuttig zou kunnen zijn bij het verbeteren van ocs-symptomen.
Waarom is dit?
Ten eerste beïnvloeden antipsychotische medicatie zoals Risperdal (Risperidon), Zyprexa (Olanzapine) of Seroquel (Quetiapine) de niveaus van de neurotransmitter dopamine . Problemen met het dopamine-systeem zijn betrokken bij OCD.
Sommige mensen met ocs hebben moeite om te geloven dat hun obsessies en / of compulsies onlogisch of onredelijk zijn.
Het niet aantonen dat obsessies en / of compulsies geen zin hebben, is een belemmering gebleken om te profiteren van standaardbehandelingen. Er is gesuggereerd dat antipsychotische medicatie effectief kan zijn om dit denkpatroon te helpen veranderen.
Werkt augmentatietherapie?
Over het algemeen ondersteunt het beschikbare wetenschappelijke bewijs het gebruik van antipsychotica als nuttige augmentatie medicijnen voor volwassenen bij wie de ocs-symptomen niet op standaardbehandelingen hebben gereageerd.
U moet er echter rekening mee houden dat er twee categorieën antipsychotica zijn, elk met hun eigen potentiële bijwerkingen. De eerste generatie of "typische" antipsychotica hebben de neiging bijwerkingen te hebben die verband houden met abnormale bewegingen zoals tardieve dyskinesie, wat de onvrijwillige en onbeheersbare beweging van verschillende delen van het lichaam, inclusief de mond en het gezicht, met zich meebrengt. Tardieve dyskinesie kan soms permanent zijn als ze niet onmiddellijk wordt aangepakt.
De tweede generatie of "atypische" antipsychotica hebben gewoonlijk minder risico op tardieve dyskinesie, maar kunnen metabolische problemen veroorzaken zoals gewichtstoename en verhoogde bloedsuikers en cholesterol.
Daarom moeten de potentiële voordelen van het gebruik van een antipsychotisch medicijn als augmentatiestrategie voor het verminderen van ocs-symptomen opwegen tegen de risico's.
In dit opzicht maken de relatief minder ernstige bijwerkingen van de tweede generatie of atypische antipsychotica ze vaak de eerste keuze als augmentatiemiddelen.
Zoals bij elke medische behandeling, is de beslissing om een antipsychoticum toe te voegen aan uw huidige behandelplan een keuze die moet worden gemaakt in nauwe samenwerking met uw huisarts of psychiater.
bronnen:
> Bloch, MH, Landeros-Weisenberger, A., Kelmendi, B., Coric, V., Bracken, MB, & Leckman, JF "Een systematische review: antipsychotische augmentatie met de behandeling van refractaire obsessief-compulsieve stoornis" Molecular Psychiatry 2006 11: 622-632.
> Skapinakis, P., Papatheodorou T., & Mavreas, V. "Antipsychotische augmentatie van serotonergische antidepressiva bij therapieresistente obsessief-compulsieve stoornis: een meta-analyse van de gerandomiseerde gecontroleerde studies" European Neuropsychopharmacology 2007 17: 79-93.