Definitie:
Dissociatie is een psychologische ervaring waarbij mensen zich niet verbonden voelen met hun zintuiglijke ervaring, zelfgevoel of persoonlijke geschiedenis. Het wordt meestal ervaren als een gevoel van intense vervreemding of onwerkelijkheid, waarbij de persoon plotseling zijn gevoel verliest van waar ze zijn, wie ze zijn, van wat ze doen.
Dissociatie komt vaak voor als reactie op trauma en lijkt een beschermend aspect te hebben in die zin dat mensen zich niet verbonden voelen met traumatische gebeurtenissen.
Dit wordt soms beschreven als een "uittredende" ervaring. Echter, dissociatie kan verontrustend zijn wanneer het zich blijft voordoen, zelfs wanneer mensen zich bezighouden met dagelijkse activiteiten.
Dissociatie kan ook een effect van psychoactieve drugs zijn. Sommige geneesmiddelen, zoals dissociatieve geneesmiddelen, die kunnen worden gebruikt als "date rape" -medicijnen, hebben een sterk dissociatief effect, terwijl anderen, zoals alcohol en cannabis dissociatie bij sommige mensen maar niet bij anderen veroorzaken. De ervaring van dissociatie die optreedt als gevolg van het nemen van ketamine is bekend als een "k-gat".
Dissociatie is therapeutisch gebruikt om meer controle over mentale toestanden te krijgen in de aanpak van Neuro-Linguïstisch Programmeren (NLP).
Dissociatie kan ook een symptoom zijn van psychische aandoeningen zoals "Dissociatieve identiteitsstoornis".
Uitspraak: dis-sO-zie-A-shun
Ook bekend als: disassociation, bestemmingsplan, out-of-body ervaring, k-hole
Voorbeelden: Na een aantal dagen intens cannabisgebruik begon Jane dissociatie van haar omgeving te ervaren.