Het is beledigend
De stille behandeling werkt niet. En het is gemeen. Deze vorm van emotionele en verbale mishandeling als manipulatietactiek is ook ineffectief en doet pijn aan je huwelijk. Naast het onopgelost laten van belangrijke kwesties in uw huwelijk, kan de stille behandeling ervoor zorgen dat uw echtgenoot zich waardeloos, onbemind, gekwetst, verward, gefrustreerd, boos en onbelangrijk voelt.
Wanneer u mokkend of pruilend bent en weigert om over een probleem te praten, een verontschuldiging accepteert of een beslissing neemt, sluit u niet alleen uw echtgenoot uit, u bent wreed.
Zoals het zeggen van "I do not care" of "whatever" of rollend met je ogen of grijnzend, is het gebruik van de stille behandeling een smeris.
Hoe te reageren op de stille behandeling
- Als je partner je de stille behandeling weigert door te zeggen dat het maar een afkoelperiode is of alleen naar ruimte of tijd verlangt, wees dan op een respectvolle toon erop attent dat je geen geesteslezer bent en dat er behoefte is aan ruimte voorafgaand aan de periode van stilte tot uitdrukking gebracht en dat er een tijdslimiet moet zijn om tijd te willen afkoelen of om uw act samen te krijgen.
- Sommige deskundigen raden aan de modus stilte of koude schouder niet te erkennen en stellen voor dat u uw partner alleen laat om te mokken.
- Reageer niet met bedreigingen.
- Herken de tactiek om niet tegen je te praten is een controletactiek of een manier om te voorkomen dat je moet toegeven dat je een fout hebt gemaakt. Stop met het bedenken van manieren om je partner zover te krijgen dat hij tegen je praat.
- Weglopen. Doe iets leuks of interessants dat je wilt doen. Maar als uw echtgenoot met u praat, antwoord dan met een zachte hoffelijke stem.
Wat anderen te zeggen hebben over de stille behandeling
Kipling D. Williams: "Een onderzoek onder meer dan 2000 Amerikanen onder leiding van Faulkner et al. (1997) wees uit dat 67% toegaf aan het gebruik van de stille behandeling , door opzettelijk niet te spreken met een persoon in hun aanwezigheid of een geliefde. iets hoger (75%) voor diegenen die aangaven dat ze een doelwit waren van de stille behandeling door een geliefde ... Zij ontdekten dat de stille behandeling net zo waarschijnlijk door mannen als vrouwen werd gebruikt en dat het werd gebruikt vaker om het gedrag van een partner te beëindigen dan om ze te ontlokken. "
Bron: Kipling D. Williams PhD. Ostracism: The Power of Silence. 2002. pgs. 9-10.
Gregory L. Jantz, Ann McMurray: "De stilte, het verlies van een verbale relatie, is bedoeld om de andere persoon een emotionele tol te eisen, die zich vaak tot het uiterste zal inspannen om de communicatie met de dader te herstellen. is precies waar de dader naar op zoek is, evenals een manier om zijn of haar boosheid naar de andere persoon te ventileren. Door die woede niet mondeling uit te drukken, door woede te 'vermijden' te tonen, mag de dader het gevoel hebben alsof het slachtoffer is de enige persoon die schuldig is aan wat er verkeerd is, wordt waargenomen door de misbruiker.Als het slachtoffer met woede reageert op de stille behandeling, is de misbruiker dubbel gerechtvaardigd. '
Bron: Gregory L. Jantz, PhD, Ann McMurray. Genezing van de littekens van emotioneel misbruik. 2009. pg. 78.
Walter B. Roberts: "Stille behandelingen worden gebruikt om de situatie te beheersen door hun gebrek aan antwoorden.Als ze niets doen, moeten anderen al het werk doen.De kracht van de stille behandelingen ligt in hun vermogen om altijd gelijk te hebben ... Ze behouden een positie van superioriteit door geen deel van een plan te bezitten - als we ze ermee laten wegkomen ... De kunst is altijd om de Stille Behandelingen ingeschakeld te houden en misschien zelfs een beetje positieve provocatie te geven om ze te laten reageren , als een methode om hun participatie te vergroten. "
Bron: Walter B. Roberts Jr. Werken met ouders van pesters en slachtoffers. 2008. pg. 75.
Sharon Anthony Bower, Gordon H. Bower: "De beste manier om de stille behandeling tegen te gaan, is door je rechten te laten gelden en om een sprekende partner te vragen."
Bron: Sharon Anthony Bower, Gordon H. Bower. Asserting Your-Self: een praktische gids voor positieve verandering. 1991. pg. 121.