Begrijpen hoe een nauwkeurige diagnose wordt gesteld
De term 'uitsluiten' wordt gebruikt door professionals in de geestelijke gezondheidszorg bij het bepalen van de meest nauwkeurige diagnose om de problemen van uw tiener te verklaren. Als je tiener moeite heeft zich te concentreren, wil een therapeut mogelijk ADHD uitsluiten. Of, als je tiener verdrietig lijkt, wil een professional in de geestelijke gezondheidszorg misschien een depressie uitsluiten.
De juiste diagnose bepalen
Het vinden van een juiste diagnose voor probleemgetrilde tieners kan moeilijk zijn en in eerste instantie lijken verschillende mogelijke psychische stoornissen de emotionele of gedragsproblemen van uw tiener te kunnen verklaren.
Daarom wordt het proces van het vinden van de juiste diagnose op een logische, stapsgewijze manier uitgevoerd, waarbij alle mogelijkheden in overweging worden genomen en vervolgens worden beperkt tot de diagnose of diagnoses (soms meer dan één) die het beste overeenkomen met uw symptomen van de tiener.
De juiste diagnose stellen is uiterst belangrijk om de symptomen van uw tiener met succes te kunnen behandelen. Het is een taak van een psychiater om verschillende methoden te gebruiken om erachter te komen welke aandoening in de diagnostische en statistische handleiding - 5 (DSM-5) het beste past bij uw tiener.
Een voorbeeld van de moeilijkheidsgraad van de diagnose
Defiant gedrag kan een symptoom zijn van verschillende aandoeningen, zoals oppositionele opstandige stoornis, depressie of middelenmisbruik. Maar een beetje opstandigheid hoeft niet noodzakelijk een probleem voor de geestelijke gezondheid te zijn. Oppositie-gedrag kan ook voortkomen uit trauma uit het verleden of geleerd gedrag van een ongezonde groep vrienden.
De mentale gezondheidswerker die deze tiener evalueert, zal waarschijnlijk zeggen: "Eerst zullen we een depressie uitsluiten, dan zullen we andere mogelijkheden overwegen."
Door dit proces, dat ook wordt uitgevoerd met medische aandoeningen, wordt de meest nauwkeurige diagnose bereikt via een proces van eliminatie, waarbij de beste diagnostische fit wordt bepaald door methodisch weggooien van degenen die niet passen.
Stappen Mental Health Professionals Gebruiken om diagnoses uit te sluiten
- De professional uit de geestelijke gezondheidszorg verzamelt informatie over je tiener. Een grondige geschiedenis wordt verkregen en de clinicus zal informatie uit verschillende bronnen overwegen, waaronder de tiener, ouders, arts en leerkrachten.
- Problemen met middelenmisbruik worden overwogen. Als er sprake is van drugsmisbruik, moet de clinicus uitzoeken of de symptomen van uw tiener te wijten zijn aan het misbruik van de stof of dat hij de stof misbruikt vanwege de psychiatrische symptomen.
- Medische problemen worden overwogen. De volgende stap is het uitsluiten van een medische aandoening als oorzaak van de psychiatrische symptomen van uw tiener. Een onbehandelde schildklieraandoening kan bijvoorbeeld depressie veroorzaken.
- Milieukwesties worden beoordeeld. Soms komen psychische problemen voort uit stressvolle levensgebeurtenissen. Trauma uit het verleden of een recente verandering, zoals verhuizen naar een nieuwe stad, kan tijdelijk problemen opleveren voor een tiener.
- Psychiatrische problemen worden overwogen. Aanbieders van geestelijke gezondheidszorg zullen de DSM-5 gebruiken om potentiële psychische problemen te overwegen. Symptomen worden vergeleken en een arts kan een duidelijke diagnose stellen.
- De impact op het leven van je tiener wordt beschouwd. Een clinicus zal nagaan in hoeverre het functioneren verminderd is. Een arts zal evalueren of de symptomen van uw tiener van invloed zijn op haar opleiding of haar sociale leven.
Bron:
LeBano, Lauren. "Six Steps to Better DSM-5 Differential Diagnosis." Psych Congress Network (2014).