Acceptatie is nodig om het herstelproces te starten
Acceptatie is de sleutel tot het accepteren en begrijpen van de werkelijkheid, het maken van veranderingen en het plannen van de toekomst. Wanneer we ons in een inhoudelijke staat bevinden, komt acceptatie vanzelf. Maar wanneer we pijn hebben, kan acceptatie veel moeilijker zijn en kunnen we een staat van ontkenning ingaan.
Wat is ontkenning?
Ontkenning is een toestand waarin je ontkent of vervormt wat er werkelijk gebeurt. Je zou het probleem kunnen negeren, de zorgen van mensen minimaliseren of anderen de schuld geven voor eventuele problemen.
Op het gebied van verslaving , of het nu gaat om alcohol of gokken, is ontkenning een krachtig mechanisme om de waarheid onder ogen te zien.
Ontkenning is heel gebruikelijk, vooral in mensen die worstelen met verslavend gedrag. Niemand wil identificeren als alcoholist, drugsverslaafde of gokverslaafde ; ontkenning stelt hen in staat de realiteit meer flatterend te maken. Bij ontkenning kan een persoon zijn toevlucht nemen tot verschillende gedragingen, waaronder:
- Minimaliseren: als de verslaving wordt opgevoed, kan de persoon zich gedragen alsof je dingen buiten proportie of overdrijft. Hij of zij kan dingen zeggen als "het is niet zo slecht" of "mensen doen veel meer dan ik".
- Rationaliseren: de verslaafde persoon zal haar verslaving rationaliseren door te zeggen dat ze gestrest is en een beetje hulp nodig heeft om door te komen of dat ze een beloning heeft verdiend voor haar harde werk.
- Zelfbedrog: zelfbedrog is een krachtig ontkenningsmechanisme waarbij het individu zichzelf overtuigt dat de dingen niet zo slecht of zo ernstig zijn als ze werkelijk zijn.
Verslaafden gebruiken ontkenning om zich te blijven bezighouden met verslavend gedrag. Voortdurende ontkenning kan destructieve gevolgen hebben, van gezondheidsproblemen tot beschadigde relaties.
Hoe ontkenning overkomt
Helaas is het overwinnen van ontkenning geen eenvoudig proces. Voor iemand met een verslaving duurt het vaak "op de bodem kloppen ", of het leven wordt zo moeilijk dat de persoon gedwongen wordt om het hoofd te bieden aan de realiteit van haar problemen.
Het is een kans om de situatie te accepteren, hulp te zoeken en vooruit te komen.
Er zijn andere methoden die kunnen helpen om ontkenning te beëindigen door de realiteit te benadrukken, zoals:
- Therapie: een verslavingstherapeut kan verslaafden helpen hun problemen onder ogen te zien
- Journaling: een dagboek bijhouden over verslavend gedrag, of het nu gaat over het aantal drankjes dat je elke dag hebt of hoeveel geld je in het casino uitgeeft, kan een reëel bewijs zijn van de omvang van het probleem.
- Gevolgen : Negatieve gevolgen, zoals de uitputting van een bankrekening, het einde van een relatie of het verlies van een baan als gevolg van verslaving, kunnen een belangrijke wake-up call zijn
- Onderwijs : veel mensen realiseren zich eenvoudigweg niet dat ze verslaafd zijn, maar door het lezen van voorlichtingsmateriaal over specifieke verslavingen, kunnen ze bepaalde gedragingen op zichzelf herkennen
Ontkenning is een krachtig coping-mechanisme dat verslaafden kunnen gebruiken om hun verslaving te rechtvaardigen of te rationaliseren. Dit is een toestand die kan variëren in duur; voor sommigen is het misschien maar een paar weken. Voor anderen kan het maanden of zelfs jaren duren. Zolang deze toestand aanhoudt, kan de behandeling niet serieus beginnen en zal deze vaak eindigen in een terugval. Met therapie en ondersteuning kan de verslaafde de realiteit accepteren en de eerste belangrijke stappen zetten naar een volledig herstel.
Bron:
Lancer, D. "Drugmisbruik: de kracht van acceptatie". PsychCentral. 2015.