Lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen begrijpen

Lichaamstaal verwijst naar de non-verbale signalen die we gebruiken om te communiceren. Volgens deskundigen vormen deze non-verbale signalen een groot deel van de dagelijkse communicatie. Van onze gezichtsuitdrukkingen tot onze lichaamsbewegingen, de dingen die we niet zeggen, kunnen nog steeds hoeveelheden informatie overbrengen.

Gesuggereerd is dat lichaamstaal tussen de 50 procent en 70 procent van alle communicatie kan uitmaken. Lichaamstaal begrijpen is belangrijk, maar het is ook essentieel om aandacht te besteden aan andere aanwijzingen zoals context. In veel gevallen zou je signalen als een groep moeten beschouwen in plaats van je te concentreren op een enkele actie.

Dit is waar je op moet letten wanneer je lichaamstaal probeert te interpreteren.

Gezichtsuitdrukkingen

©, 2017

Denk even na over hoeveel een persoon kan overbrengen met alleen een gezichtsuitdrukking. Een glimlach kan op goedkeuring of geluk duiden. Een frons kan wijzen op afkeuring of verdriet. In sommige gevallen kunnen onze gezichtsuitdrukkingen onze ware gevoelens over een bepaalde situatie onthullen. Terwijl je zegt dat je je goed voelt, kan de blik op je gezicht anderen anders vertellen.

Een paar voorbeelden van emoties die kunnen worden uitgedrukt via gezichtsuitdrukkingen zijn onder andere:

De uitdrukking op iemands gezicht kan zelfs helpen bepalen of we vertrouwen of geloven wat het individu zegt. Een onderzoek toonde aan dat de meest betrouwbare gezichtsuitdrukking een lichte verhoging van de wenkbrauwen en een lichte glimlach inhield. Deze uitdrukking, zo suggereerden de onderzoekers, brengt zowel vriendelijkheid als vertrouwen over.

Gezichtsuitdrukkingen behoren ook tot de meest universele vormen van lichaamstaal. De uitdrukkingen die worden gebruikt om angst, woede, verdriet en geluk over te brengen, zijn overal ter wereld vergelijkbaar. Onderzoeker Paul Ekman heeft steun gevonden voor de universaliteit van een verscheidenheid aan gezichtsuitdrukkingen die verbonden zijn met bepaalde emoties, waaronder vreugde, woede, angst, verrassing en verdriet.

Onderzoek suggereert zelfs dat we oordelen over de intelligentie van mensen baseren op hun gezichten en uitdrukkingen. Een onderzoek toonde aan dat personen met een smaller gezicht en prominentere neuzen eerder als intelligent werden ervaren. Mensen met een glimlachende, vreugdevolle uitdrukking werden ook als intelligenter beoordeeld dan mensen met boze uitdrukkingen.

De ogen

©, 2017

De ogen worden vaak de "vensters naar de ziel" genoemd, omdat ze in staat zijn om veel te onthullen wat een persoon voelt of denkt. Terwijl u in gesprek bent met een andere persoon, is het volgen van oogbewegingen een natuurlijk en belangrijk onderdeel van het communicatieproces. Enkele veel voorkomende dingen die je opvalt zijn bijvoorbeeld of mensen direct oogcontact maken of hun blik afwenden, hoeveel ze knipperen of dat hun pupillen verwijd zijn.

Houd bij het evalueren van de lichaamstaal rekening met de volgende oogsignalen:

De mond

©, 2017

Monduitdrukkingen en bewegingen kunnen ook essentieel zijn bij het lezen van lichaamstaal. Kauwen op de onderlip kan bijvoorbeeld aangeven dat het individu gevoelens van bezorgdheid, angst of onzekerheid voelt.

Het bedekken van de mond kan een poging zijn om beleefd te zijn als de persoon geeuwt of hoest, maar het kan ook een poging zijn om een ​​frons van afkeuring te verdoezelen. Lachen is misschien een van de grootste lichaamstaalsignalen, maar een glimlach kan ook op veel manieren worden geïnterpreteerd. Een glimlach kan echt zijn, of hij kan worden gebruikt om valse blijdschap, sarcasme of zelfs cynisme tot uiting te brengen.

Houd bij het evalueren van de lichaamstaal rekening met de volgende mond- en lipsignalen:

Gebaren

©, 2017

Gebaren kunnen enkele van de meest directe en voor de hand liggende lichaamstaalsignalen zijn. Zwaaien, wijzen en de vingers gebruiken om numerieke bedragen aan te geven zijn allemaal heel gewone en gemakkelijk te begrijpen gebaren. Sommige gebaren kunnen echter cultureel van aard zijn, dus het geven van een duim omhoog of een vredesteken in een ander land kan een heel andere betekenis hebben dan in de Verenigde Staten.

De volgende voorbeelden zijn slechts enkele algemene gebaren en hun mogelijke betekenissen:

De armen en benen

©, 2017

De armen en benen kunnen ook nuttig zijn bij het overbrengen van non-verbale informatie. Het oversteken van de armen kan duiden op defensiviteit. Het afleggen van benen bij een andere persoon kan wijzen op afkeer of ongemak bij die persoon.

Andere subtiele signalen, zoals het wijd uitbreiden van de armen, kunnen een poging zijn om groter of bevelvoerend te lijken terwijl de armen dicht bij het lichaam gehouden kunnen worden om zichzelf te minimaliseren of de aandacht te trekken.

Houd bij het evalueren van de lichaamstaal rekening met enkele van de volgende signalen die de armen en benen kunnen overbrengen:

Houding

©, 2017

Hoe we ons lichaam vasthouden, kan ook als een belangrijk onderdeel van lichaamstaal dienen. De term houding verwijst naar hoe we ons lichaam houden evenals de algemene fysieke vorm van een individu. De houding kan een schat aan informatie overbrengen over hoe een persoon zich voelt en ook hints over persoonlijkheidskenmerken, zoals of iemand zelfverzekerd, open of onderdanig is.

Rechtop zitten, bijvoorbeeld, kan erop wijzen dat een persoon gefocust is en oplet wat er aan de hand is. Zittend met het lichaam voorover gebogen, aan de andere kant, kan impliceren dat de persoon zich verveelt of onverschillig is.

Wanneer u lichaamstaal probeert te lezen, probeer dan een aantal signalen op te merken die iemands houding kan verzenden.

Persoonlijke ruimte

©, 2017

Heb je ooit iemand horen refereren aan hun behoefte aan persoonlijke ruimte? Ben je je ooit ongemakkelijk gaan voelen wanneer iemand net iets te dicht bij je staat?

De term proxemics , bedacht door anthropolgist Edward T. Hall, verwijst naar de afstand tussen mensen terwijl ze op elkaar inwerken. Net zoals lichaamsbewegingen en gezichtsuitdrukkingen een grote hoeveelheid non-verbale informatie kunnen overbrengen, kan ook deze fysieke ruimte tussen individuen.

Hall beschreef vier niveaus van sociale afstand die in verschillende situaties voorkomen:

Het is ook belangrijk om op te merken dat het niveau van persoonlijke afstand dat individuen nodig hebben om zich op hun gemak te voelen, kan variëren van cultuur tot cultuur. Een vaak genoemd voorbeeld is het verschil tussen mensen uit de Latijnse cultuur en die uit Noord-Amerika. Mensen uit Latijns-Amerikaanse landen voelen zich meer op hun gemak als ze dichter bij elkaar staan ​​terwijl ze communiceren, terwijl die uit Noord-Amerika meer persoonlijke afstand nodig hebben.

Een woord van

Het begrijpen van lichaamstaal kan een grote bijdrage leveren om u te helpen beter met anderen te communiceren en te interpreteren wat anderen proberen over te brengen.

Hoewel het verleidelijk kan zijn om signalen een voor een uit elkaar te halen, is het belangrijk om te kijken naar deze non-verbale signalen in relatie tot verbale communicatie, andere non-verbale signalen en de situatie. Je kunt je ook richten op meer informatie over hoe je je non-verbale communicatie kunt verbeteren om beter te laten weten wat je voelt - zonder zelfs maar een woord te zeggen.

> Bronnen:

> Ekman P. Emotions Revealed: Gezichten en gevoelens herkennen om de communicatie en het emotionele leven te verbeteren. 2e ed. New York: Holt; 2007.

> Hall ET. Een systeem voor notatie van proxemisch gedrag. Amerikaanse antropoloog. Oktober 1963; 65 (5): 1003-1026. doi: 10,1525 / aa.1963.65.5.02a00020.

> Hehman, E, Flake, JK en Freeman, JB. Statische en dynamische gezichtsaanwijzingen beïnvloeden de consistentie van sociale evaluaties in verschillende mate. Persoonlijkheid en sociale psychologie Bulletin . 2015; 41 (8): 1123-34. doi: 10,1177 / 0146167215591495.

> Pease A, Pease B. Het definitieve boek van lichaamstaal. Orion Publishing Group; 2017.

> Pillai D, Sheppard E, Mitchell P. Kunnen de mensen raden wat er met anderen is gebeurd met hun reacties? Gilbert S, ed. PLoS ONE . 2012; 7 (11): e49859. doi: 10.1371 / journal.pone.0049859.